شعر

مکتب _عشق... 

                                _{سیه چشمی به کار عشق استاد}   

                                _{به من درس محبت یاد می داد} 

                               _{مرا از یاد برد آخر ولی من}  

                               _{به جز او عالمی را بردم از یاد...}  

_شراب 

          بدین افسونگری ،وحشی نگاهی   

       مزن بر چهره رنگ بی گناهی 

       شرابی تو ؟،شراب زندگی بخش  

       شبی مینوشمتد خواهی نخواهی.....   

---

   

 آغوش 

                برای چشم خاموشت بمیرم. 

                      کنار چشمه نوشت بمیرم. 

                      نمی خواهم در آغوشت بگیرم 

                       که می خواهم در آغوشت بمیرم.....  

---

تنها 

         کسی مانند من تنها نماند 

              به راه زندگانی وا نماند.... 

              خدا را ،در قفای کاروان ها 

              غریبی در بیابان جا نماند............. 

                                                                         (فریدون مشیری) 

---

---

کوچه

^{کو_چه....} 

                      _{^{بی تو مهتابشبی باز از آن کوچه گذشتم}} 

                       _{^{همه تن چشم شدم خیره به دنبال تو گشتم}}  

                          _{^{شوق دیدار تو لبریز شد از جام وجودم}}

                         _{^{شدم آن عاشق دیوانه که بودم}} 

                             _{^{در نهانخانه جانمگل یاد تو درخشید}}       

                             _{^{باغ صد خاطره خندید....}} 

                             _{^{عطر صد خاطره خندید.....}}   

        یادم امد که شبی بتا هم از آن کوچه گذشتیم 

                 پر گشودیم و در آن خلوت دل خواسته گشتیم 

                  ساعتی بر لب آن جوی نشستیم 

                   تو همه راز جهان ریخته در چشم سیاهت  

                   من همه محو تماسای نگاهت....و . 

                 آسمان صاف  و شب آرام 

                 بخت خندان و زمان رام.... 

                خوشه ماه فروریخته در آب 

                شاخه ها دست بر آورده به مهتاب 

                شب و صحرا و گل و سنگ 

               همه دل داده به آواز شب آهنگ...... 

            یادم آید تو به من گفتی:   

               ((از این عشق حذر کن !!!! 

                لحظه ای چند بر این آب نظر کن... 

                آب آیینه عشق گذاران است  

                تو که امروز نگاهت به نگاهی نگران است... 

                باش فردا که دلت با  دگران است!!!! 

                تا فراموش کنی ؟۷جندی از این شهر سفر کن..!!))

              با تو گفتم :((حذر از  عشق؟؟ ندانم.... 

              سفر از پیش تو؟؟ 

              هرگز نتوانم،نتوانم...!!! 

              روز اول که دل من به تمنای تو پر زد، 

              چون کبوتر لب بام تو نشستم... 

               تو به من سنگ زدی،من نه رمیدم نه گسستم..)) 

               باز گفتم که:((تو صیادی و من آهوی دشتم 

                  تا به دام تو در افتم همه جا گشتم و گشتم 

                     حذر از این عشق ندانم ،نتوانم))

                                اشکی از شاخه فرو ریخت 

                                مرغ  شب ناله تلخی زد وبگریخت.... 

                        اشک در چشم تو لرزید، 

                        ماه بر عشق تو خندید...!!!! 

                     یادم آیدکه:دگر از تو جوابی نشنیدم  

                     پای در دامن اندوه کشیدم 

                     نگسستم ،نرمیدم......

           رفت در ظلمت غم ،آن شب وشب های دگر هم   

           نه گرفتی دگر از عاشق  آزرده خبر هم، 

           نه  کنی دیگر از آن کوچه گذر هم........... 

        بی تو، 

                     اما، 

                      به چه حالی من از آن کوچه گذشتم....      

                                                     

                                                               (فریدون مشیری)